Jak to jest, że po skończeniu tej książki wiem jeszcze mniej, niż przed jej rozpoczęciem?
„Onyx Strom” to nie tylko trzeci tom epickiej serii, ale również totalna miazga: rozbudowanie świata, więzi między głównymi bohaterami, przemiany, złamane serce i jeden wielki znak zapytania (i nie mogę uwierzyć, że mam czekać na następny tom aż dwa lata?!).
Jeśli chodzi o same wrażenia, to nie będę nikogo oszukiwać — to po prostu było wyśmienite. Prawdziwa wisienka na torcie, cud nad cudami, pochłaniająca akcja, gorący romans, smoki i Xaden — tylko tyle potrzebuję do szczęścia, a Yarros świetnie to wszystko połączyła. Wręcz epicko!
Violet bardzo polubiłam już od samego początku serii, ale tutaj wręcz miałam ochotę ją uściskać. Cudowna żeńska postać, która jest do bólu lojalna, ma wielkie serce i ocean miłości. Nie było niepotrzebnych dramatów, a większość sytuacji zbywała swoją pewnością siebie i ciętym humorem. Xaden to moja wielka miłość, więc... to powinno wystarczyć. Oczywiście, dalej mamy masę cudownych bohaterów, ale Mira i Ridoc to moje dwa promyczki, które za każdym razem potrafiły rozwalić system.
W tym tomie tyle się działo, że aż czasem ciężko mi uwierzyć, że to wszystko wydarzyło się w jednej książce. Ten humor sytuacyjny, kiedy śmiałam się w głos. Te łzy, które płynęły mi po policzkach, kiedy traciłam swoich towarzyszy broni. Ten wiatr we włosach, którego widmo czułam, kiedy w wyobraźni latałam razem z bohaterami... Te wszystkie wrażenia to prawdziwy sztos.
Yarros tworzy idealną mieszankę fantasy i romansu, czyli dokładnie to, co powinno być w romantasy, a ja to uwielbiam. Czyta się ją szybko i cudownie. Ten świat, bohaterowie, smoki i humor — no, nie mogę wyjść z podziwu, jestem w 100% zakochana.
Polecam z całego serca. I naprawdę się obrażę, jeśli następne tomy nie będą miały po tysiąc stron.
Współpraca reklamowa z Wydawnictwem HYPE!
Fourth Wing. Czwarte skrzydło | Iron Flame. Żelazny płomień | Onyx Storm. Onyksowa burza | ? | ?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz